Een debiteur die te laat is met betalen, is rente verschuldigd. Als daar geen contractuele afspraken over zijn gemaakt, bepaalt de wet het rentepercentage, de zogenaamde wettelijke rente. Onze wet kent twee verschillende soorten rentes. Ten eerste de normale wettelijke rente, die momenteel 2% bedraagt. Daarnaast de wettelijke handelsrente, die veel hoger is, momenteel 8%.

De wettelijke handelsrente heeft betrekking op vorderingen uit hoofde van de levering van goederen of diensten op grond van een handelsovereenkomst. Dit gaat dus om vorderingen tussen ondernemingen onderling. Maar geldt dit ook als de ene onderneming een vordering op een andere onderneming heeft uit hoofde van onverschuldigde betaling of onrechtmatige daad? Deze vraag speelde in een zaak waarin de Hoge Raad in oktober dit jaar arrest wees.

Op basis van een zogenoemde parkeerovereenkomst betaalde een partij aan Q-Park een beschikbaarheidsvergoeding van circa € 950.000,--. De betalende partij meende dat de betaling onverschuldigd had plaatsgevonden en vorderde het bedrag terug. Q-Park weigerde en een procedure volgde.

Het hof oordeelde dat Q-Park het bedrag diende terug te betalen en daarover wettelijke handelsrente diende te betalen. In cassatie liet de Hoge Raad de veroordeling tot terugbetaling in stand, maar oordeelde dat niet de wettelijke handelsrente verschuldigd was, maar de normale wettelijke rente. Wettelijke handelsrente ziet volgens de Hoge Raad echt uitsluitend op vorderingen uit hoofde van levering van diensten of goederen. Over alle andere soorten geldvorderingen is de normale wettelijk rente verschuldigd, ook als dit gaat om vorderingen tussen ondernemingen.