Na een reorganisatie was een werknemer een lagere functie met een lager salaris toebedeeld. De werknemer voerde de werkzaamheden uit die bij de nieuwe functie hoorden, maar deed dat onder protest en stapte naar de rechter. Hij vorderde een verklaring voor recht dat hij onverminderd recht had op zijn oude functie en het hogere salaris. De kantonrechter wees de vordering toe, maar het hof wees de vordering af. De Hoge Raad gaf de werknemer alsnog gelijk.

Bij een verslechtering van de arbeidsvoorwaarden mag een werkgever er pas op vertrouwen dat de werknemer die verslechtering heeft aanvaard als de werknemer welbewust met de nieuwe functie heeft ingestemd. Dat de werknemer de werkzaamheden was gaan uitvoeren was onvoldoende, mede omdat de werknemer dit onder protest had gedaan.

Hoewel deze uitspraak onder specifieke omstandigheden tot stand is gekomen is het oordeel van de Hoge Raad in de praktijk breder toepasbaar: pas als een werknemer welbewust en ondubbelzinnig instemt met een nieuwe functie is hij daaraan gebonden. In een arbeidsverhouding kan dus niet snel worden uitgegaan van stilzwijgende instemming, met name niet als het een verslechtering van voorwaarden betreft.