Het aanvaarden van een nalatenschap kan soms grote gevolgen hebben voor een erfgenaam als sprake blijkt te zijn van grote schulden. Door het aanvaarden draait de erfgenaam op voor die schulden.

Het is daarom van belang goed na te denken over de vraag of een nalatenschap moet worden aanvaard of verworpen. Zo’n aanvaarding kan echter ook onbewust plaatsvinden. Tot de wetswijziging van 1 september 2016 gold het uitgangspunt dat al snel sprake was van zuivere aanvaarding van de nalatenschap als door erfgenamen daden van beheer werden verricht. Handelingen die erfgenamen kort na het overlijden soms noodgedwongen moesten verrichten leidden dan tot zuivere aanvaarding.

In de sinds september 2016 geldende wet zijn de scherpe kanten eraf, en werd dit door de Hoge Raad bevestigd.

Het door erfgenamen laten afvoeren van (delen van) een inboedel van de erflater terwijl die geen reële economische waarde vertegenwoordigen kan in de visie van de Hoge Raad niet worden aangemerkt als een daad van zuivere aanvaarding. Uitzonderingen zijn mogelijk, maar de verrichte werkzaamheden zag de Hoge Raad niet als daden van beheer van de nalatenschap. Bij het oordeel houdt de Hoge Raad rekening met de potentieel verstrekkende gevolgen van zuivere aanvaarding voor de desbetreffende erfgenaam, de praktische gevolgen van het overlijden van een naaste en het uitgangspunt dat de erfgenaam niet steeds bedacht zal zijn op de gevolgen van dat handelen.

Ook het door de erven besteden van € 31,15 aan taart voor het personeel van het verzorgingstehuis en het uitdelen van € 150,-- aan cadeaubonnen vond de Hoge Raad geen ondubbelzinnige en zuivere aanvaarding van de erfenis.